płaszczowina,
geol. pokrywa mas skalnych dużych rozmiarów, oderwana od podłoża i przemieszczona wzdłuż prawie poziomej powierzchni nasunięcia na znaczną odległość (do 200 km), często wewnętrznie silnie sfałdowana i zdeformowana; podrzędne rozwidlenia w czołowej części p. są zw. dygitacjami;
płaszczowina
Encyklopedia PWN
dla p. charakterystyczne jest występowanie skał starszych nad młodszymi, niekiedy skał krystal. nad osadowymi; częste są serie p. ponasuwanych jedna na drugą. Ze względu na mechanizm powstawania rozróżnia się: p. z przefałdowania, utworzoną z fałdu obalonego, w którym skrzydło dolne (brzuszne) uległo wytarciu; p. z odkłucia, powstałą przez odspojenie (odkłucie) mas skalnych od podłoża wzdłuż powierzchni rozgraniczającej 2 kompleksy skał o różnej sztywności (np. między piaskowcami i łupkami ilastymi) i nasunięcie tych mas na utwory młodsze; p. ze ścinania, utworzoną przez nasunięcie mas skalnych wzdłuż nachylonego pod bardzo małym kątem uskoku, skośnego względem warstwowania. P. są typowe dla tektoniki alpejskiej, występują powszechnie m.in. w Karpatach, Himalajach, Alpach.
