kraton
geol. część kontynentu, która w długim przedziale czasu, odpowiadającym zazwyczaj jednemu lub kilku cyklom tektonicznym, nie ulegała intensywnym deformacjom tektonicznym;
[gr.],
kraton
Encyklopedia PWN
przeciwieństwem k. są orogeny, które powstają w wyniku intensywnych deformacji tektonicznych, przejawiających się w sposób charakterystyczny w rozwoju płaszczowin. W układzie pionowym w obrębie k. można wyróżnić fundament (cokół) i nadległą pokrywę osadową; w układzie poziomym rozróżnia się tarcze, stanowiące mniej lub bardziej rozległe obszary, na których nie występuje pokrywa osadowa, oraz platformy — obszary, na których ta pokrywa występuje; w pol. termionologii dotyczącej k. zaznaczają się rozbieżności; mianowicie w znaczeniu nadrzędnego terminu „kraton” był używany powszechnie i jest stosowany do tej pory termin „platforma”.
