ze ścinania

Encyklopedia PWN

fałd
[niem.],
geol. podstawowa forma deformacji tektonicznej polegająca na wygięciu warstw skalnych, mogąca mieć postać antykliny lub synkliny;
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
geol. pokrywa mas skalnych dużych rozmiarów, oderwana od podłoża i przemieszczona wzdłuż prawie poziomej powierzchni nasunięcia na znaczną odległość (do 200 km), często wewnętrznie silnie sfałdowana i zdeformowana; podrzędne rozwidlenia w czołowej części p. są zw. dygitacjami;
techn. surowiec organiczny otrzymywany ze ściętych drzew i formowany przez obróbkę w różnego rodzaju sortymenty (drewna sortyment).
obszar na granicy 2 faz, odznaczający się statystycznie nierównomiernym rozmieszczeniem elektronów lub jonów, takim, że warstwa o ładunku dodatnim przylega do warstwy o ładunku ujemnym, powodując powstawanie różnicy potencjałów.
miara sił wewn. powstających w ciele odkształcanym pod wpływem obciążenia zewn., oddziaływania temperatury (n. cieplne), obróbki cieplnej (np. n. hartownicze), procesu krzepnięcia (n. odlewnicze) i in. oddziaływań zewn. (odkształceń plast., połączeń skurczowych).
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia