standaryzacja
Encyklopedia PWN
dział chemii, dyscyplina nauk., której zadaniem jest opracowywanie, rozwijanie i zastosowanie metod, instrumentów i strategii, w celu uzyskania informacji o składzie chem. materiałów i ich zmienności w czasie i przestrzeni.
dialektalna wersja języka ewe;
ekon. metoda organizacji pracy i zarządzania wielkim przedsiębiorstwem, wprowadzona 1913 przez H. Forda w jego zakładach Ford Motor Company; metoda ta jest także zwana kierunkiem przemysłowym w zarządzaniu albo kierunkiem techniczno-fizjologicznym; twórcza kontynuacja tayloryzmu;
archeol. zjawisko formowania stromym, rzadziej półstromym, retuszem (archeol.) w kształcie figur geom. (m.in.: trójkąty, czworokąty, trapezy) elementów zbrojących strzałę łuku.
ekon. giełda, która dawniej zajmowała się obrotem towarami — płodami rolnymi lub surowcami, a obecnie przedmiotem obrotu są dokumenty uprawniające do odbioru danego towaru z domu składowego bądź instrumenty pochodne, uprawniające lub zobowiązujące do zawarcia transakcji kupna czy sprzedaży danego towaru w przyszłości;
proces ujednolicania wzorców i oferty kulturalnej powodujący uniformizację i standaryzację sposobów uczestniczenia w różnych przejawach kultury, zwłaszcza popularnej.
