ręczny
Encyklopedia PWN
techn. narzędzie ręczne — młotek (np. m. ślusarski, kowalski, blacharski, szewski, kamieniarski) lub narzędzie przenośne z napędem pneumatycznym — młot pneumatyczny do przebijania otworów w murze lub betonie, albo maszyna do obróbki plast. metali przez uderzanie — młot maszynowy.
ręczne narzędzie lub maszyna (n. maszynowe) do cięcia wyrobów z różnych materiałów.
miotany na odległość przedmiot (amunicja), przeznaczony do rażenia celu lub wykonania innego zadania — np. zadymienia terenu, rozrzucenia ulotek;
slojd
pierwszy uporządkowany system nauczania pracy ręcznej (w drewnie, metalu, tekturze, wiklinie, rafii itp.), dążący do wyzwolenia poznawczo-praktycznej aktywności uczniów; zapoczątkowany w Finlandii 1866 przez U. Cygnaeusa, który oprac. program robót ręcznych i wprowadził je do szkoły jako odrębny przedmiot; w Szwecji s. spopularyzował O. Salomon;
[szwedz. slöjd ‘biegłość’],
pomieszczenia oraz zainstalowane w nich urządzenia telekomutacyjne (łącznice) i pomocnicze (zasilające i in.), przeznaczone do zestawiania i rozłączania połączeń pomiędzy łączami doprowadzonymi do centrali;
gałąź nauki oraz przemysłu zajmująca się wytwarzaniem półwyrobów i wyrobów włókienniczych (tekstyliów) z surowców włókienniczych,
