przeciwnym
Encyklopedia PWN
stan organizmu ludzkiego lub zwierzęcego spowodowany całkowitym lub częściowym pozbawieniem go pokarmu a także popęd ukierunkowujący zachowanie się organizmu na pobieranie pokarmu, wywołany pobudzeniem (gł. wskutek niskiego poziomu glukozy we krwi) ośrodka głodu w przyśrodkowej części podwzgórza.
grupa
mat. zbiór G dowolnych elementów a, b, c, wraz z działaniem ∘, które każdej uporządkowanej parze elementów a, b zbioru G przyporządkowuje jakiś element c z tego zbioru i takie, że są spełnione następujące aksjomaty: 1) a ∘ (b ∘ c) = (a ∘ b) ∘ c (prawo łączności); 2) w zbiorze G istnieje element e, taki że a ∘ e = e ∘ a = a dla każdego elementu a ze zbioru G; element e nazywa się elementem neutralnym lub jedynką; 3) dla każdego elementu a ze zbioru G istnieje w tym zbiorze element f, taki że a ∘ f = f ∘ a = e (odwrotność elementu a).
[niem.],
konspiracyjny miesięcznik, wyd. VIII 1941–V 1944 w Warszawie;
kometa o numerze katalogowym 1P, której pojawienie się 1758 zostało przewidziane przez E. Halley’a (1705);
heliotropizm
fizjol. rodzaj fototropizmu, reakcja ruchowa organizmu na określony bodziec świetlny — Słońce;
[gr. hḗlios ‘słońce’, trópos ‘zwrot’, ‘obrót’],
homeopatia
metoda leczn. wprowadzona w XIX w. przez S. Hahnemanna, polegająca na minim. stosowaniu dawek tych substancji, które w większych dawkach powodują objawy podobne do obserwowanych w danej chorobie.
[gr. homoíos ‘podobny’, páthos ‘cierpienie’],
