fototropizm
fizjol. ruchowa reakcja wzrostowa organizmów na kierunkowe działanie światła (jeden z tropizmów);
[gr.],
fototropizm
Encyklopedia PWN
wzrost w kierunku źródła światła (np. koleoptyli, pędów i ogonków liściowych, owocników niektórych grzybów wyższych, polipów parzydełkowców, zwłaszcza mających w ciele zielone glony) to fototropizm dodatni, natomiast wzrost w kierunku przeciwnym (np. korzeni) — fototropizm ujemny; reakcja rośliny (stopień i kierunek wygięcia) zależą od dawki światła; czynne fototropicznie jest światło niebieskie (w zakresie 400–470 nm oraz ok. 300 nm), którego receptorami są karotenoidy i ryboflawina, zawarte w plastydach zlokalizowanych w miejscu percepcji bodźca. Światło powoduje zróżnicowanie ilości auksyny (lub inhibitora wzrostu — ksantoksyny) transportowanej po stronie oświetlonej oraz zacienionej i w rezultacie dochodzi do zróżnicowanej szybkości wzrostu komórek zlokalizowanych w pewnej odległości od miejsca percepcji bodźca (w tzw. strefie szybkiego wzrostu organu). Kierunki wygięcia fototropicznego pędu i korzenia są przeciwne, gdyż wrażliwość pędu na hormon jest mniejsza niż korzenia — to samo stężenie auksyny stymuluje wzrost komórek pędu i hamuje wzrost komórek korzenia.
