metryką
Encyklopedia PWN
fiz. teoria, w której pole grawitacyjne i pole elektromagnetyczne są opisane metryką pięciowymiarowej przestrzeni pseudoriemmanowskiej — uogólnionej czasoprzestrzeni;
matematyk ukraiński;
mat. warunek, który musi być spełniony przez funkcję określoną na parach elementów przestrzeni metrycznej, by mogła ona być metryką (odległością): d(x, y) ≤ d(x, z) + d(z, y), co na płaszczyźnie euklidesowej wyraża się prościej: długość dowolnego boku trójkąta jest mniejsza od sumy dwóch pozostałych jego boków.
mat. wzajemnie jednoznaczne przekształcenie f przestrzeni metrycznej A na przestrzeń metryczną B, spełniające następujący warunek: jeśli punkty p i q przestrzeni A przekształcają się odpowiednio na punkty f(p) i f(q) przestrzeni B, to zachodzi równość ρ[f(p), f(q)] = k · ρ(p, q) dla każdej pary punktów p i q; dodatnia stała k nazywa się współczynnikiem podobieństwa (gdy k = 1, to podobieństwo jest izometrią; gdy k < 1, podobieństwo ma punkt stały), ρ oznacza zaś odległość odpowiednich punktów (jest metryką).
mat. przestrzeń topologiczna zawierająca przeliczalny podzbiór gęsty (zbiór gęsty, zbiór przeliczalny);
