makroskopowe
Encyklopedia PWN
fiz. jeden ze sposobów przekazywania energii między układami makroskopowymi, pozostającymi we wzajemnym kontakcie (układ termodynamiczny). Polega na przekazywaniu energii chaotycznego ruchu cząstek w zderzeniach cząstek tworzących te układy, z czym wiąże się zmiana energii wewnętrznej układów.
układ 2 blisko siebie położonych różnoimiennych ładunków (mas) magnetycznych;
energii rozpraszania zasada, zasada degradacji energii,
zasada stwierdzająca, że naturalny kierunek ewolucji każdego nierównowagowego (makroskopowego) układu izolowanego prowadzi do wyrównania początkowych niejednorodności temperatury, gęstości masy, ciśnienia itp.
entropia
fiz. miara stopnia nieokreśloności, nieuporządkowania układu.
[gr. entropḗ ‘zwrócenie się’, ‘obrót’],
lokalna miara entropii wytwarzanej przez dany układ, nie dostarczanej mu przez otoczenie (np. w postaci ciepła);
w mechanice statyst. właściwość układów dynamicznych polegająca na równości średnich czasowych funkcji (zależnych od różnych wielkości fiz.), czyli 
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
