magnetyczny
Encyklopedia PWN
cząsteczka, molekuła, drobina,
najmniejsza trwała część substancji zachowująca właściwości chemiczne tej substancji;
diamagnetyzm
fiz. zjawisko powstawania w materiale namagnesowania skierowanego przeciwnie do przyłożonego z zewnątrz pola magnetycznego;
[gr.],
ersted, Oe,
jednostka pola magnetycznego (natężenia pola magnetycznego) w układzie emCGS (CGS); jest to pole magnetyczne w punkcie odległym o 1 cm od przewodu z prądem o wartości 1/2 jednostki emCGS; 1 Oe ≈ 79,5775 A/m;
rozchodzące się w przestrzeni zaburzenia pola elektromagnetycznego.
film
[ang.]:
Jowisz, symbol 
,
astr. piąta według oddalenia od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego, a po Słońcu, Księżycu i planecie Wenus czwarty pod względem jasności obiekt na niebie (maksymalna jasność wynosi −2,8 wielkości gwiazdowej).
,
