magnetyczny
Encyklopedia PWN
fiz. wartość indukcji magnetycznej utrzymująca się w ferromagnetyku po usunięciu zewnętrznego pola magnetycznego magnesującego go do stanu nasycenia;
odpowiednio ukształtowany obszar pola magnet. (s.e. magnetyczna) lub pola elektr. (s.e. elektrostatyczna) skupiający przechodzącą przezeń wiązkę obdarzonych ładunkiem cząstek (elektronów, jonów); działa w podobny sposób jak soczewka szklana, skupiająca wiązkę promieni świetlnych.
tesla, T,
jednostka indukcji magnetycznej w układzie SI;
Ziemia, symbol 
,
trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, której powierzchnia jest jedynym znanym miejscem we Wszechświecie, gdzie rozwinęło się życie;
,
linia na mapie magnetycznej łącząca punkty o zerowej inklinacji magnetycznej.
francuski fizyk i chemik.
