magnetyczny
Encyklopedia PWN
fizyk holenderski.
fizyk rosyjski.
przyrząd do dokładnego pomiaru kątów poziomych;
urządzenie elektroniczne przeznaczone do przetwarzania informacji (danych) przedstawionych w postaci cyfrowej, sterowane programem zapisanym w pamięci.
kryształ ciekły, ciecz anizotropowa, faza mezomorficzna,
stan skupienia pośredni między cieczą zwykłą (izotropową) a zwykłym kryształem;
magnetary
astr. gwiazdy neutronowe charakteryzujące się niezwykle silnym polem magnetycznym o indukcji magnetycznej przekraczającej 1010 T, czyli ponad 100-krotnie większej niż typowe pola magnetyczne młodych pulsarów;
[gr.],