magnetyczny

Encyklopedia PWN

Mars, symbol ♂,

astr. czwarta według oddalenia od Słońca (za Ziemią) planeta Układu Słonecznego;

[łac. navigatio ‘żegluga’],

prowadzenie obiektu ruchomego (statku wodnego, powietrznego lub kosmicznego, pojazdu lądowego); także nauka o sposobach, metodach i środkach technicznych prowadzenia obiektów ruchomych według wyznaczonej trasy, wyboru trasy, wyznaczania pozycji obiektów ruchomych i nieruchomych (wspomaganie geodezji) oraz wyznaczania błędów pomiarów pozycji.

orbital

[łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],

funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych () określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.

promieniowanie kosmiczne,

strumień wysokoenergetycznych cząstek docierających do zewnętrznych warstw atmosfery ziemskiej z przestrzeni kosmicznej (promieniowanie kosmiczne pierwotne) bądź też powstałych w wyniku zderzeń tych cząstek z atomami atmosfery (promieniowanie kosmiczne wtórne).

pulsary

[łac. pulso ‘uderzam’],

obiekty astronomiczne, które charakteryzuje nadzwyczaj regularna emisja silnych, krótkotrwałych impulsów promieniowania elektromagnetycznego, o losowo zmieniającym się kształcie i amplitudzie, pojawiających się z okresem wynoszącym od milisekund do kilku sekund.

weber, Wb,

jednostka strumienia magnetycznego (strumienia indukcji magnetycznej) w układzie SI;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>