magnetyczny
Encyklopedia PWN
norweski badacz polarny, zdobywca południowego bieguna geograficznego, jeden z największych odkrywców nowszych czasów.
fizyk rosyjski;
atom
fiz. najmniejsza cząstka pierwiastka chemicznego, posiadająca jeszcze właściwości tego pierwiastka, określoną masę oraz specyficzne właściwości fizyczne.
[gr. átomos ‘niepodzielny’],
fizyk amerykański.
punkty przecięcia z powierzchnią Ziemi osi dipola magnetycznego określającego w pierwszym przybliżeniu główne pole magnetyczne Ziemi.
biofizyka
interdyscyplinarna dziedzina nauki zajmująca się fizycznymi i fizykochemicznymi podstawami procesów życiowych oraz wpływem zewnętrznych czynników fizycznych na te procesy;
[gr. bíos ‘życie’, łac. physica < gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < gr. phýsis ‘natura’],
