magnetycznego
Encyklopedia PWN
fiz. fragmenty powierzchni ciała ferromagnet. (lub ferrimagnet.), na których wartości składowej normalnej namagnesowania są różne od zera.
lepkość magnetyczna, opóźnienie magnetyczne,
właściwość ferromagnetyków (i ferrimagnetyków) polegająca na opóźnieniu (od 10−9 s do kilku godz.) zmian stanu magnet. (namagnesowania, przenikalności magnetycznej i in.) w stosunku do powodujących je zmian zewn. pola magnetycznego;
jedna z metod diagnostyki med. (obrazowanie diagnostyczne w medycynie) wykorzystująca zjawisko rezonansu magnetycznego jądrowego do badań tomograficznych (MR, MRI, tomografia rezonansu magnetycznego).
strumień wektora pola magnetycznego lub indukcji magnetycznej przez daną powierzchnię;
proces technol. zmieniający głównie magnet. właściwości stopów magnetycznie twardych (magnetyczne materiały) w stanie stałym przez wywołanie w nich zmian strukturalnych, będących efektem łącznego oddziaływania temperatury, czasu i pola magnetycznego;
pułapka magnetyczna, butelka magnetyczna,
fiz. urządzenie do utrzymywania plazmy w ograniczonym obszarze za pomocą odpowiednio ukształtowanego pola magnet.;
