magnetycznego
Encyklopedia PWN
bezwymiarowa wielkość fiz. charakteryzująca zdolność substancji do zmian jej namagnesowania pod wpływem zewn. pola magnetycznego;
wielkość fiz. charakteryzująca właściwości magnet. ośrodka;
indukcja magnetyczna, wektor indukcji magnetycznej, 
,
podstawowa wielkość opisująca pole magnetyczne;
,
rezonans magnetyczny jądrowy, Nuclear Magnetic Resonance (NMR),
zjawisko selektywnego, rezonansowego pochłaniania promieniowania elektromagnetycznego o charakterystycznej, wysokiej częstotliwości z zakresu fal radiowych, przez jądra atomowe o różnym od zera spinie (momencie magnetycznym), wchodzące w skład ciał (stałych, ciekłych, gazowych) umieszczonych w silnym stałym polu magnetycznym;
dewiacja magnetyczna, zboczenie magnetyczne,
odchylenie igły magnetycznej od południka magnetycznego, wywołane działaniem dużych stalowych mas, namagnesowanych polem magnetycznym Ziemi.
zespół zjawisk związanych ze zmianami pola magnetycznego Ziemi, także wielkość określająca zaburzenia pola magnetycznego Ziemi.
