kulturowa
Encyklopedia PWN
archeol. kompleks kultur z przełomu neolitu i eneolitu, rozwijający się na wschód od Dunaju, gł. w dorzeczu Cisy, obejmujący wschodnie Węgry i wschodnią Słowację, datowany na IV tysiąclecie p.n.e., dawniej określany jako nadcisański;
celowo wytworzony lub przetworzony obiekt, któremu człowiek nadał kulturowo określoną i ustaloną formę oraz przeznaczenie;
archeol. krąg kulturowy obejmujący następujące kultury neolitu i wczesnej epoki brązu: tzw. ogólnoeuropejski horyzont ceramiki sznurowej, kulturę grobów jednostkowych, toporów bojowych, ceramiki sznurowej, kulturę złocką, kulturę rzucewską, środkowodnieprzańską, kulturę fatjanowską, Chłopice-Veselé, mierzanowicką, strzyżowską;
etnogr. pojęcie wprowadzone do etnologii przez zwolenników szkoły kulturowo-historycznej (L. Frobenius, F. Graebner) na oznaczenie zespołu cech kulturowych powstałych w tym samym czasie i na tym samym terenie, współwystępujących i niezmiennych w ciągu dłuższego okresu hist.;
archeol. zespół kulturowy z późnej epoki brązu (2000–1750 p.n.e.) występujący na terytorium staroż. Baktrii (obecnie północny Afganistan, południowy Uzbekistan) i Margiany (obecnie delta rz. Murgab w Turkmenistanie), wyodrębniony w wyniku badań prowadzonych od końca lat 70. XX w.;
