złocka kultura,
archeol. kultura późnoneolityczna rozwijająca się na Wyż. Sandomierskiej w 2. poł. III i pocz. II tysiąclecia p.n.e.;
złocka kultura
Encyklopedia PWN
nazwa od miejscowości Złota k. Sandomierza, gdzie odkryto i przebadano w okresie międzywojennym najważniejsze stanowisko tej kultury; powstała w wyniku zmieszania elementów wczesnej kultury ceramiki sznurowej z elementami kultury amfor kulistych, kultury ceramiki promienistej, późnych elementów kultury pucharów lejkowatych. Ceramika charakteryzuje się bogactwem form i wątków zdobniczych, m.in. typowe szerokootworowe misy z ząbkowaną krawędzią, kubki z uchami, kuliste amfory z cylindryczną szyją zdobione najczęściej motywem odciskowego faliście sznura, pasami pionowych lub poziomych stempelków; podstawa gospodarki — hodowla, rolnictwo, pośrednictwo w wymianie różnych surowców; obrządek pogrzebowy — charakterystyczne groby niszowe ze zbiorowymi pochówkami 2–8 osób, bogato wyposażone; znane pochówki zwierzęce.
