kulturowo-historyczna szkoła,
kierunek w etnologii;
kulturowo-historyczna szkoła
Encyklopedia PWN
który powstał na pocz. XX w. w Niemczech (F. Ratzel, B. Ankermann, F. Graebner) i w Austrii (W. Schmidt, W. Koppers), był reakcją na kierunek ewolucyjny, w Polsce gł. zwolennikami byli A. Fischer i S. Poniatowski; gł. założeniem metody kulturowo-hist. było wykrywanie pokrewieństwa kultur (krąg kulturowy); kryterium porównawczym i zarazem przedmiotem badań były poszczególne etapy rozwoju, zjawiska kulturowe, a nawet ich oderwane cechy, bez uwzględnienia ich genezy i praw rozwojowych; w takim ujęciu rozwój kulturowy sprowadzał się do stwierdzenia, że rozwój zjawisk kulturowych następuje pod wpływem zapożyczeń (dyfuzja kulturowa) lub przez migrację form i ludów; było to sprzeczne z ewolucjonistyczną teorią konwergencji kulturowej; szkoła kulturowo-historyczna była zwalczana przez inne kierunki w etnografii, zwłaszcza przez funkcjonalizm; obecnie prawie całkowicie zarzucona.