iloczynem skalarnym wektorów
Encyklopedia PWN
mat. pojęcie z zakresu rachunku wektorowego (w przestrzeni euklidesowej): i.m.w. 
, 
, 
o wspólnym początku jest iloczyn skalarny ( × ) · , gdzie znak × oznacza mnożenie wektorowe (iloczyn wektorowy), a znak · oznacza mnożenie skalarne (iloczyn skalarny);
, , o wspólnym początku jest iloczyn skalarny ( × ) · , gdzie znak × oznacza mnożenie wektorowe (iloczyn wektorowy), a znak · oznacza mnożenie skalarne (iloczyn skalarny);
mat. iloczyn wektorów i , oznaczany · , w przestrzeni euklidesowej (kartezjańskiej) określony wzorem · = a b cos α, gdzie a, b — długości wektorów, a α — kąt między nimi;
i , oznaczany · , w przestrzeni euklidesowej (kartezjańskiej) określony wzorem · = a b cos α, gdzie a, b — długości wektorów, a α — kąt między nimi;
mat.:
mat. jedno z podstawowych pojęć analizy funkcjonalnej; szczególny przypadek przestrzeni Banacha; p.H. jest przestrzenią unitarną zupełną (przestrzeń unitarna, przestrzeń zupełna ) z normą 
, gdzie (x, x) jest iloczynem skalarnym.
, gdzie (x, x) jest iloczynem skalarnym.
mat. nierówność orzekająca, iż w dowolnej przestrzeni wektorowej wartość bezwzględna iloczynu skalarnego 2 wektorów nie przekracza iloczynu norm tych wektorów.
