iloczyn wektorowy

iloczyn wektorowy, iloczyn zewnętrzny,

mat. pojęcie z zakresu rachunku wektorowego: iloczynem wektorowym wektorów i (oznaczanym × lub [, ]) w przestrzeni 3-wymiarowej nazywa się wektor  =  × , którego kierunek jest prostopadły do obu wektorów i , długość c = a b sinα (gdzie α to kąt między kierunkami wektorów i ), a orientacja trójki , , jest dodatnia (zgodna z orientacją układu współrzędnych);

iloczyn wektorowy ma następujące własności: × = − × , (l) × = l( × ), × = 0 — jeżeli wektory i są równoległe, × ( + ) = ( × ) + ( × ); jeżeli wektory są zadane za pomocą ich składowych kartezjańskich:  = [a_x, a_y, a_z],  = [b_x, b_y, b_z], to ich iloczyn wektorowy można zapisać w postaci wyznacznika: , gdzie , , — wersory osi współrzędnych OX, OY, OZ.