iloczyn
Encyklopedia PWN
wielkość stosowana do określania odczynu roztworu;
ekon. jedna z podstawowych kategorii ekonomicznych, która wyłoniła się w rezultacie rozwoju społecznego podziału pracy oraz odejścia od gospodarki naturalnej i barteru.
forma płacy, iloczyn normy czasu pracy i stawki;
bezwymiarowa wielkość fiz. charakteryzująca zdolność ośrodka do polaryzacji (dielektryk, polaryzacja dielektryka) pod wpływem zewn. pola elektrycznego;
popęd siły, impuls siły, 
,
wielkość fizyczna charakteryzująca działanie siły w pewnym przedziale czasu;
,
potęga, potęga liczby,
mat. pojęcie z zakresu algebry. Dla liczby naturalnej n — n-tą potęgą liczby a, oznaczaną an, nazywa się iloczyn n czynników, z których każdy jest równy a, czyli an = a · a ·...· a (n razy);
