hierarchicznego
Encyklopedia PWN
psychol. pojęcie definiowane niejednolicie, najczęściej rozumiane bądź jako zbiór względnie stałych dla danej jednostki właściwości (cech) psychicznych, warunkujących stałość jej zachowania się i postaw, bądź jako zespół warunków wewn., wyznaczający organizację zachowania się człowieka, jego psychiczną tożsamość, kierunki i sposoby przystosowania się do otoczenia i jego przekształcania;
panteon
w religiach politeistycznych ogół bóstw, zazwyczaj powiązanych w system hierarchicznej zależności i spokrewnionych ze sobą;
[gr. pán ‘wszystko’, theós ‘bóg’],
wieloznaczny termin odnoszący się do: 1) struktury organizacyjnej społeczeństwa, porządkującej za pomocą aparatu administracyjnego działania jednostek i grup na podstawie norm przez siebie ustalanych; 2) organizacji grupy społecznej zajmującej pewne terytorium z władzą suwerenną na czele, związku politycznego, w którym władza prawomocna korzysta ze „środków panowania nad ludźmi” (M. Weber), lub „korporacji terytorialnej wyposażonej w bezpośrednią, samorodną władzę zwierzchniczą” oraz osobowość prawną (G. Jellinek). W obu ujęciach, podobnie jak w tym, w którym eksponuje się „gwarancyjny” charakter państwa, jako 3) struktury powołanej do ochrony uprawnień jednostek, odróżnia się państwo od społeczeństwa; inne znaczenie mają określenia państwa jako 4) „aktualizacji idei etycznej” (G.W.F. Hegel) lub 5) porządku prawnego, będącego strukturą normatywną, której organami są zarówno instytucje władcze, jak i obywatele (H. Kelsen).
instytucja najwyższej władzy hierarchicznej w Kościele katolickim, sprawowana przez papieża, wspomaganego przez kolegium biskupów i urzędy kurii rzymskiej w wykonywaniu władzy nauczania, sądzenia i uświęcania.
sieć uznawanych w danej kulturze relacji między jednostkami lub zespołami ludzi, wynikających ze związków genealogicznych, małżeństwa (czyli powinowactwa) oraz z pokrewieństwa fikcyjnego, czyli sztucznego, nieopartego na pokrewieństwie genealogicznym, ale odwołującego się do jego symboliki (np. braterstwo krwi).
politeizm
wielobóstwo, forma religii uznająca istnienie wielu bogów.
[gr. polýs ‘liczny’, ‘wiele’, théos ‘bóg’],
