kuria rzymska,
w Kościele katol. zespół instytucji zw. dykasteriami, wspomagających papieża (Stolica Apostolska) w kierowaniu bieżącymi sprawami wewn. i zewn. Kościoła,
kuria rzymska
Encyklopedia PWN
Kuria rzymska wywodzi się z wczesnochrześc. form kierowania Kościołem, przy udziale przedstawicieli duchowieństwa rzym., przekształconych w XII w. w konsystorz złożony z kardynałów; ramy organizacyjne kurii rzymskiej nadał Sykstus V bullą Immensa (1588), zostały one zmodyfikowane gł. przez Kodeks prawa kanonicznego (1917) i bullę Pawła VI Regimini Ecclesiae (1967). Radykalną reformę kurii rzymskiej przeprowadził Jan Paweł II konstytucją apostolską Pastor Bonus (1988). Obecnie kuria rzymska składa się z: Sekretariatu Stanu (odpowiedzialny za sprawy ogólne i stosunki międzynar. Kościoła), kongregacji (m.in.: Nauki Wiary — do 1965 Św. Oficjum, Biskupów, Duchowieństwa, Ewangelizacji Narodów), Trybunałów (Sygnatura Apostolska, Rota Rzym., Penitencjaria Apostolska), stałych komisji międzydykasterialnych, urzędów, komisji i komitetów, oraz papieskich rad (np. Papieska Rada ds. Dialogu Międzyrel.); z kurią rzymską są ponadto związane m.in.: Centralny Urząd Statyst. Kościoła, Papieska Akad. Nauk, Tajne Archiwum Watykańskie, Biblioteka Watykańska, Radio Watykańskie, Watykański Ośrodek Telew., Inst. Dzieł Rel., Urząd Dobroczynności, Biuro Prasowe, redaktor „L’Osservatore Romano”; czł. dykasterii kurii rzymskiej są kardynałowie i biskupi, konsultorami i pracownikami biur — kapłani, zakonnicy i ludzie świeccy.
