geometrycznej
Encyklopedia PWN
mat. dział topologii zajmujący się pojęciami topologicznymi zgodnymi z intuicją geom., badający przede wszystkim domknięte i otwarte podzbiory przestrzeni euklidesowych i przestrzeni Hilberta.
optyka
dziedzina nauki i techniki zajmująca się światłem — zjawiskami związanymi z jego generowaniem, rozchodzeniem się, detekcją, oddziaływaniem z materią i wynikającymi z nich zastosowaniami;
[gr. optikḗ ‘nauka o zjawiskach wzrokowych’],
dział geometrii poświęcony rzutowaniu figur przestrzennych na płaszczyznę, zwaną rzutnią, za pomocą równoległych lub przecinających się w jednym punkcie prostych rzutujących.
abstrakcyjna sztuka, abstrakcjonizm,
termin określający sztukę nieprzedstawiającą świata rozpoznawalnych przedmiotów, oderwaną od obrazowania rzeczywistości;
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
polski astronom, matematyk, lekarz, prawnik i ekonomista; twórca teorii heliocentrycznej.
