geometrycznej
Encyklopedia PWN
matematyk;
bordiura
szt. plast. dekoracyjne obramowanie tkaniny, płaskorzeźby, kompozycji malarskiej lub graficznej, w formie pasa wypełnionego ornamentem roślinnym lub geometrycznej, niekiedy z motywami figuralnymi;
[fr. bordure],
mat. jedno z podstawowych pojęć matematyki, wprowadzone niezależnie przez I. Newtona i G.W. Leibniza pod koniec XVII w. jako nowe narzędzie rachunkowe;
wizualne przedstawienie tła akcji scenicznej, wyrażone za pomocą środków malarskich, plastycznych lub architektonicznych.
w ośrodku jednorodnym iloczyn drogi geom. s promieniowania świetlnego i bezwzględnego współczynnika załamania n ośrodka, w którym światło się rozchodzi: d = n·s;
