geometrycznej
Encyklopedia PWN
niemiecki malarz, grafik, teoretyk sztuki.
dyfrakcja fal, ugięcie fal,
fiz. zespół zjawisk związanych z odstępstwami od praw optyki geometrycznej występującymi podczas rozchodzenia się fal, na brzegach nieprzezroczystych przesłon, a także na niejednorodnościach ośrodka, i to tym wyraźniej, im bardziej rozmiary przeszkód (otworów) są zbliżone do długości fali.
działalność artystyczna Etrusków zamieszkujących tereny środkowej Italii, między Morzem Tyrreńskim, Tybrem i Arno, od IX do I w. p.n.e.
fraktal
mat. rodzaj figury geometrycznej, płaskiej lub przestrzennej, zazwyczaj charakteryzującej się własnością samopodobieństwa — małe fragmenty fraktala, oglądane w odpowiednim powiększeniu, wyglądają tak samo jak obiekt pierwotny.
[łac. fractus ‘złamany’, ‘cząstkowy’],
głowica, kapitel,
arch. najwyższa, wieńcząca część kolumny, filaru lub pilastra, stanowiąca pośredni człon konstrukcyjny między podporą i elementami dźwiganymi;
naczynia ceramiczne toczone na kole lub wyciskane w formie, wytwarzane w Grecji kontynentalnej, wyspiarskiej, na wybrzeżu Azji Mniejszej, na Sycylii i w południowej Italii od końca II tysiąclecia p.n.e. do III w. p.n.e.;
