fonem
Encyklopedia PWN
Fonowie, Fon,
lud afryk. zamieszkujący południowy Benin i południowo-wschodnim Togo;
bezwzględny i. oznacza długość trwania określonej jednostki fonetycznej (głoski, sylaby, jednostki rytmicznej itp.) mierzonej w milisekundach; względny i. jest pojęciem fonologicznym i odnosi się do różnicy rozciągłości czasowej 2 lub czasem większej liczby jednostek fonetycznych (niemal wyłącznie fonemów), takich samych pod innymi względami, w analogicznych warunkach;
kierunek badawczy w językoznawstwie stworzony 1875–83 na uniwersytetu w Kazaniu przez J. Baudouina de Courtenay i M. Kruszewskiego;
korelacja
językozn. relacja wiążąca 2 lub więcej par jednostek danego poziomu języka, tj. mająca dla zbioru jednostek danego poziomu wartość porządkującą
[łac.],
terminem tym określa się 3 różne, choć wzajemnie powiązane zjawiska w językoznawstwie ang. 1930–60;
początkowy segment wyrazu, fonem, morfem, sylaba.
