fonem
Encyklopedia PWN
alternacja
językozn. pojęcie z zakresu morfonologii; wymiana fonemów w obrębie morfemu uzależniona bądź morfologicznie, bądź fonematycznie, tj. spowodowana regularnościami fonotaktycznymi;
[łac. alternatio ‘wymiana’],
instytucja emisyjna Wolnego Miasta Gdańska, zał. 1924;
dziennikarz, historyk i pisarz, działacz społeczny i polityk.
Baudouin de Courtenay
najwybitniejszy polski językoznawca, jeden z największych lingwistów świata.
[bo:duę̣ dö kurtönẹ]
Jan Ignacy Niecisław , ur. 13 III 1845, Radzymin, zm. 3 XI 1929, Warszawa,
Conrad von Hötzendorf
feldmarszałek austro-węg.;
[kọnra:d fon họ̈cndorf]
Franz, hrabia, ur. 11 XI 1852, Penzing k. Wiednia, zm. 25 VIII 1925, Mergentheim (Wirtembergia),