fonem
 
Encyklopedia PWN
fonem
[gr. phṓnēma ‘dźwięk’],
podstawowa jednostka fonologiczna stanowiąca teoretyczną abstrakcję w stosunku do głosek;
w psycholingwistyce fonem jest traktowany jako abstrakcja należąca do tzw. kompetencji językowej; funkcjonalno-semantyczna definicja opiera się na relacjach między formą fonetyczną a znaczeniem; wg koncepcji dystrybucyjnej fonem jest zbiorem głosek, między którymi nie zachodzą różnice dystynktywne.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia