allofon
językozn. głoska jako element zbioru, którym jest fonem;
[gr. állos ‘inny’, phōné ‘dźwięk’],
allofon
Encyklopedia PWN
różni się od innej głoski tylko cechą fonetyczną, nie funkcją, np. polski fonem /t/ jest reprezentowany przez allofon dziąsłowy [ṯ] przed dalszą spółgłoską dziąsłową (trzy, potrzask), zębowe [t] przed samogłoską (tak).
