elektrycznym
Encyklopedia PWN
przenikalność elektryczna, przenikalność dielektryczna, ε,
fiz. wielkość charakteryzująca właściwości elektr. ośrodka;
w najprostszym przypadku układ 2 jednakowych co do wartości, lecz przeciwnego znaku ładunków elektrycznych (+q i –q) znajdujących się w małej odległości l od siebie;
wielkość wektorowa charakteryzująca, łącznie z innymi multipolowymi momentami elektr. i magnet., rozkład ładunku elektrycznego;
układ elektr. o 4 zaciskach i dowolnej wewn. konfiguracji połączeń elementów (np. mostkowej, drabinkowej) odznaczający się tym, że energia może być do niego doprowadzona lub od niego odprowadzona jedynie przez pary określonych końcówek (wejścia i wyjścia).
urządzenie wytwarzające drgania elektr. (zmienne przebiegi elektr.; przebieg wielkości fizycznej) w wyniku przetwarzania energii elektr. dostarczanej ze źródła zasilania prądu stałego.
