elektrostatycznych
Encyklopedia PWN
orbital
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych ([łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
) określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
pole fizyczne, pole sił,
forma materii pośrednicząca we wzajemnym oddziaływaniu jej form korpuskularnych (np. ciał niebieskich, cząsteczek, atomów, cząstek elementarnych).
waga skręceń, waga torsyjna,
przyrząd do pomiaru małych sił (elektrostatycznych, magnet. lub grawitacyjnych);
oddziaływanie między atomami lub grupami atomów prowadzące do utworzenia bardziej złożonego układu, np. cząsteczki, kryształu (szkło kryształowe);
związki chemiczne wszystkich prócz węgla pierwiastków chemicznych oraz te związki węgla, jak: tlenki węgla, kwas węglowy i jego sole (węglany), węgliki, kwas cyjanowodorowy i jego sole (cyjanki), które nie są węglowodorami lub ich pochodnymi (tradycyjnie zaliczanymi do związków organicznych).
akcelerator elektrostatyczny, którego zasadniczymi częściami są generator Van de Graaffa i połączona z nim rura akceleracyjna;
