dodatnia
Encyklopedia PWN
orbita
astr. przestrzenny tor ciała niebieskiego (np. planety lub komety w ruchu wokół Słońca, gwiazdy wokół centrum Galaktyki).
[łac., ‘koleina’, ‘droga’],
mat. prosta z obranymi na niej punktami O i A, którym przypisuje się liczby 0 i 1 (odcinek OA jest odcinkiem jednostkowym), a każdemu innemu punktowi P osi liczbowej — odpowiednią liczbę rzeczywistą p, będącą długością odcinka OP, przy czym jeżeli punkt P znajduje się po tej samej stronie punktu O co i punkt A, to odpowiadająca mu liczba p jest dodatnia, jeśli po przeciwnej — to ujemna;
ekon. określenie popytu na pieniądz wprowadzone przez J.M. Keynesa; ściślej — wyjaśnienie Keynesa, dlaczego podmioty gospodarcze trzymają gotówkę w warunkach, gdy stopa procentowa (rekompensata za rezygnację z płynności) jest dodatnia.
bezwymiarowa wielkość fiz. charakteryzująca zdolność substancji do zmian jej namagnesowania pod wpływem zewn. pola magnetycznego;
mat. wzajemnie jednoznaczne przekształcenie f przestrzeni metrycznej A na przestrzeń metryczną B, spełniające następujący warunek: jeśli punkty p i q przestrzeni A przekształcają się odpowiednio na punkty f(p) i f(q) przestrzeni B, to zachodzi równość ρ[f(p), f(q)] = k · ρ(p, q) dla każdej pary punktów p i q; dodatnia stała k nazywa się współczynnikiem podobieństwa (gdy k = 1, to podobieństwo jest izometrią; gdy k < 1, podobieństwo ma punkt stały), ρ oznacza zaś odległość odpowiednich punktów (jest metryką).
pole magnetyczne Ziemi, pole geomagnetyczne,
pole magnetyczne wokół i przy powierzchni Ziemi; 
