dodatnia
Encyklopedia PWN
iloczyn wektorowy, iloczyn zewnętrzny,
mat. pojęcie z zakresu rachunku wektorowego: iloczynem wektorowym wektorów 
i 
(oznaczanym × lub [, ]) w przestrzeni 3-wymiarowej nazywa się wektor 
= × , którego kierunek jest prostopadły do obu wektorów i , długość c = a b sinα (gdzie α to kąt między kierunkami wektorów i ), a orientacja trójki , , jest dodatnia (zgodna z orientacją układu współrzędnych);
jon
atom lub grupa atomów obdarzona dodatnim lub ujemnym ładunkiem elektrycznym;
[gr. iṓn ‘idący’],
dwa podstawowe prawa fizyczne dotyczące natężeń prądów i napięć w rozgałęzionych obwodach elektrycznych prądu stałego.
teoria opisująca ciągłe (II rodzaju) przejścia fazowe (przemiana fazowa);
wielkość fizyczna charakteryzująca ciała podlegające działaniu pola elektromagnetycznego i będące źródłem takiego pola;
magnetyzm ziemski, geomagnetyzm,
zespół zjawisk magnetycznych związanych z Ziemią, także dział geofizyki obejmujący zagadnienia związane z ziemskim polem magnetycznym (polem geomagnetycznym).
