Kirchhoffa prawa
 
Encyklopedia PWN
Kirchhoffa prawa,
dwa podstawowe prawa fizyczne dotyczące natężeń prądów i napięć w rozgałęzionych obwodach elektrycznych prądu stałego.
I prawo Kirchhoffa: suma algebraiczna natężeń prądów w węźle obwodu elektrycznego jest równa zeru; np. dla węzła (punktu rozgałęzienia) A jest I1 I2 I3 = 0 (przyjęto, że natężenia prądów wpływających występują w sumie ze znakiem dodatnim, wypływających zaś z ujemnym); II prawo Kirchhoffa: suma algebraiczna wszystkich napięć (źródłowych Em i odbiornikowych Un) występujących w oczku obwodu elektrycznego jest równa zeru; np. dla oczek obwodu: EU1U2 = 0, E − U1U3 = 0 oraz U2U3 = 0, gdzie U1 = R1I1, U2 = R2I2, U3 = R3I3 (R — opór; jeśli zwrot napięcia odbiornikowego jest zgodny z kierunkiem obchodzenia oczka, a napięcie źródłowe zwiększa potencjał w kierunku obchodzenia oczka, tj. kierunku ruchu wskazówek zegara, to napięcia odpowiadające tym elementom oczka występują w sumie ze znakiem dodatnim). I prawo Kirchhoffa wynika z zasady zachowania ładunku elektrycznego, a II prawo Kirchhoffa — z potencjalności pola elektrostatycznego i prawa Ohma. Prawa Kirchhoffa są stosowane do wyznaczania napięć i natężeń prądów w rozgałęzionych obwodach elektrycznych przy znanych wartościach ich elementów (np. E, R). Prawa te zostały sformułowane 1847 przez G.R. Kirchhoffa.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kirchhoffa prawo: obwód elektryczny z dwoma węzłami (A,B), składający się z trzech oczek: I1 = I2 + I3; E = U1 – U2 = 0; E – U1 – U3 = 0; U2 – U3 = 0 (U1 = R1I1, U2 = R1I2, U3 = R3I3; za dodatni przyjęto zwrot napięć zgodny z kierunkiem ruchu wskazówek zegara)wyk. LogoScript/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia