obwód magnetyczny

obwód magnetyczny,

pewien obszar przestrzeni wraz z ciałami w niej się znajdującymi, tworzący zamkniętą drogę, wzdłuż której występuje („płynie”) strumień indukcji magnetycznej, zwany strumieniem magnetycznym Φ;

strumień magnetyczny jest wytwarzany przy użyciu włączonego w obwodzie magnetycznym magnesu trwałego lub cewki elektrycznej z prądem. Rozróżnia się obwody magnetyczne proste lub rozgałęzione oraz obwody magnetyczne o strumieniu stałym (np. obwód magnetyczny z magnesami trwałymi) lub zmiennym w czasie (np. obwód magnetyczny w transformatorze). Między obwodem magnetycznym a obwodem elektrycznym istnieją formalne analogie: natężeniu prądu elektrycznego I odpowiada strumień magnetyczny Φ, sile elektromotorycznej E — siła magnetomotoryczna E_m (równa I · z w przypadku cewki o z zwojach z prądem o natężeniu I), rezystancji R (opór elektryczny) — reluktancja (opór magnetyczny) R_m, konduktywności (przewodności elektrycznej właściwej) σ — przenikalność magnetyczna μ. Do obwodu magnetycznego można też stosować prawo Ohma i prawa Kirchhoffa. W odróżnieniu od obwodu elektrycznego, w obwodzie magnetycznym o stałym strumieniu magnetycznym nie wydziela się ciepło Joule’a; nie istnieją również izolatory (nieprzewodniki) dla strumienia magnetycznego, co jest powodem występowania rozproszenia magnetycznego (np. w przypadku obwodu magnetycznego zawierającego magnetowód otwarty część strumienia magnetycznego, zwanego strumieniem rozproszenia, omija magnetowód i „płynie” przez powietrze). Analiza obwodu magnetycznego odgrywa podstawową rolę przy projektowaniu takich urządzeń, jak: transformatory, silniki i prądnice elektryczne, wzmacniacze magnetyczne, przekaźniki.