dachówka

Encyklopedia PWN

działalność artystyczna Etrusków zamieszkujących tereny środkowej Italii, między Morzem Tyrreńskim, Tybrem i Arno, od IX do I w. p.n.e.

garncarstwo,

rękodzielniczy wyrób naczyń kuchennych, stołowych, zasobowych i ozdobnych, także kafli piecowych, płytek podłogowych, dachówek z masy ceramicznej, tj. mieszaniny gliny z piaskiem i tłuczniem, wykonywanych głównie z glin pospolitych, niewymagających wysokiej temperatury wypalania (ok. 900°C).

gąsior,

bud. rodzaj dachówki ceramicznej lub cementowej, o półokrągłym kształcie;

glina,

skała osadowa składająca się głównie z iłu z domieszką mułu, piasku i żwiru;

helladzka sztuka,

sztuka rozwijająca się w epoce brązu (3000–ok. 1100 p.n.e.) na terenie późniejszej Grecji (Hellady);

hełm

[niem.],

arch. zwieńczenie wieży, często o ozdobnym kształcie;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>