Encyklopedia PWN
ił,
skała osadowa składająca się głównie z minerałów ilastych (zwłaszcza kaolinitu i illitu) z domieszką pyłu kwarcowego, łyszczyków, wodorotlenków żelaza oraz substancji pochodzenia organicznego;
drobnoziarnisty, słabo zwięzły, często plastyczny; zależnie od głównego składnika ilastego rozróżnia się np. ił montmorillonitowy, ił kaolinitowy; ważnym rodzajem iłów jest czerwony ił głębinowy, powstający na dnie oceanu, składający się z minerałów ilastych pochodzących z lądu oraz z produktów rozkładu skał dna oceanu i produktów podmorskiej erupcji wulkanicznej; iły są bardzo rozpowszechnione. W Polsce iły występują głównie w osadach trzeciorzędu, np. eoceńskie iły toruńskie — między Chodzieżą, Inowrocławiem, Toruniem i Grudziądzem, mioceńskie iły krakowieckie — w obrzeżeniu G. Świętokrzyskich, plioceńskie iły poznańskie — w Wielkopolsce i w niecce mazowieckiej. I. są podstawowymi surowcami w przemyśle ceramicznym; używane też m.in. w budownictwie, przemyśle papierniczym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia