czynny
Encyklopedia PWN
dopełnienie, przedmiot, obiekt,
część zdania, imię lub grupa wyrazowa imienna, nazywająca przedmiot (pojęcie), związana związkiem rządu z formą osobową czasownika;
rzeźbiarz; czynny gł. na Śląsku;
drgania samowzbudne, nieharmoniczne, zachodzące w układach nieliniowych, w których istotną rolę odgrywają siły dysypacyjne (tarcie w układzie mech., opór czynny w układzie elektr.);
duchacy, duchacy de Saxia, Zakon Świętego Ducha, Ordo Fratrum Canonicorum regularium Sancti Spiritus de Saxia,
zakon zał. ok. 1175 przez bł. Gwidona przy szpitalu w Montpellier;
układ elektr. o dowolnej wewn. konfiguracji połączeń elementów i wyróżnionych 2 zaciskach (końcówkach).
