czasowe
Encyklopedia PWN
w mechanice statyst. właściwość układów dynamicznych polegająca na równości średnich czasowych funkcji (zależnych od różnych wielkości fiz.), czyli 
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
obliczanych wzdłuż trajektorii fazowych układu (P oznacza punkt przestrzeni fazowej, f — dowolną gładką funkcję, t — czas, τ — interwał czasowy, po którym uśredniamy), i średnich obliczanych po odpowiednim zespole statyst. (mechanika statystyczna).
filtracja
mat. metoda szacowania nieobserwowanych składowych procesu stochastycznego (stochastyczne procesy) polegająca na przekształceniu tego procesu za pomocą operatora zw. filtrem;
[łac.],
telekom. w systemach teletransmisyjnych zasada tworzenia sygnałów cyfrowych o dużej przepływności przez łączenie sygnałów o mniejszej przepływności;
komutator
układ elektroniczny umożliwiający komutację (telekomutacja) kanałów telekomunikacyjnych zwielokrotnionych czasowo (telekomunikacyjne drogi);
[łac.],
okupacja
[łac.]:
widmo sygnału, widmo przebiegu wielkości,
rozkład wartości określonej wielkości fizycznej charakteryzującej sygnał w zależności od jego częstotliwości;
