cywilne
Encyklopedia PWN
postępowanie rozpoznawcze w sprawach cywilnych, toczące się najczęściej z inicjatywy strony (powoda), w jej interesie, przed sądem, który rozpoznaje i rozstrzyga sporną sprawę.
organ zwierzchni administracji cywilnej w Królestwie Pol. VI 1862–VII 1863, kierowany przez A. Wielopolskiego, utw. w warunkach narastającego oporu społeczeństwa pol. wobec rosyjskiego systemu policyjnego;
wydział sądu powszechnego do spraw cywilnych.
termin używany w niektórych państwach (np. W. Brytania, USA, Niemcy, Polska) na określenie sytuacji prawnej pracowników (funkcjonariuszy) zatrudnionych w organach i instytucjach państw., w odróżnieniu od służby w organach wojsk.;
funkcjonariusz państw. powołany do przeprowadzenia i dokumentowania aktów stanu cywilnego obywateli.
nacz. organ administracji cywilnej 1915–18 w utworzonym przez Niemcy Generalnym Gubernatorstwie Warsz. (generalne gubernatorstwa);
