chromatyczne
Encyklopedia PWN
figuracja
muz. kształtowanie linii melodycznej (melodia), wykorzystujące dźwięki gamy diatonicznej lub chromatycznej (diatonika, chromatyka), a także dźwięki tzw. akordów rozłożonych (czyli akordów rozłożonych na składniki), prowadzonych zazwyczaj w drobnych i równych wartościach rytmicznych;
[łac.],
harmonijka ustna, organki,
instrument muz. z grupy idiofonów języczkowych (idiofony);
przyrządy służące do wydobywania dźwięku, ściślej: do wykonywania muzyki.
modulacja
muz. proces harmoniczny (harmonia, muz.) polegający na przejściu w toku utworu z jednej tonacji do innej, możliwy w systemie dur-moll dzięki wieloznaczności akordów (tzn. różnej ich funkcji, np. toniki, dominanty i subdominanty) i związków między nimi;
[łac.],
muz. system znaków graficznych umożliwiających zapisywanie i odczytywanie utworu muz., najczęściej połączone z jego wykonaniem (a vista).
muz. znaki chromatyczne umieszczone przy kluczu, oznaczające stałe podwyższenie lub obniżenie dźwięków, do których się odnoszą.
