chromatyczne

Encyklopedia PWN

Bach Johann Sebastian Wymowa

, ur. 21 III 1685, Eisenach, zm. 28 VII 1750, Lipsk,

niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.

chromatyzm

[gr. chrōmatismós ‘barwienie’],

fiz. → aberracja chromatyczna.

dyspersja światła, rozszczepienie światła,

rozkład widmowy światła złożonego (np. białego) na składowe jednobarwne w wyniku dyfrakcji, interferencji lub załamania.

dzwonki orkiestrowe, dzwonki, wł. campanelli,

instrument muz. z grupy idiofonów, składający się z różnej wielkości płytek metalowych, ułożonych w dwóch rzędach na drewnianej ramie lub w płaskim pudle, nastrojonych wg stopni skali chromatycznej;

dzwony orkiestrowe,

instrument muz. z grupy idiofonów, złożony z kilkunastu metalowych rur różnej długości, wiszących równolegle na wspólnej ramie, nastrojonych wg stopni skali chromatycznej;

fisharmonia

[gr. phýsa ‘miech’, harmonía ‘zgodność dźwięków’],

klawiszowy instrument muz. z grupy idiofonów języczkowych (dętych);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>