bóstwo
Encyklopedia PWN
w religii staroż. Egiptu grupy 3 wyobrażeń (np. posągów) lub imion boskich tworzących sakralną jedność;
kontynuacja politeistycznej i antropomorficznej religii Sumerów, powstałej z połączenia kultu gwiazd, planet i sił przyrody.
politeistyczna religia indoeur. ludu osiadłego w czasach hist. nad południowo-wschodnimi brzegami Morza Bałtyckiego, między Wisłą a Dźwiną (przodków współcz. Litwinów i Łotyszy oraz wymarłych już Prusów i Jadźwingów).
termin zbiorczy obejmujący zróżnicowane przejawy religii naturalnej, występujące w przeszłości i współcześnie na obszarze subkontynentu indyjskiego i rozwijające się z jednej strony w opozycji do indyjskich uniwersalistycznych religii zbawienia (buddyzm, dźinizm) oraz islamu, z drugiej zaś do autochtonicznych religii plemiennych.
Indigetes dii
w religii rzym. grupa bóstw;
[łac.],
kuladewata
w hinduskich kultach domowych i świątynnych bóstwo, któremu oddaje się cześć (pudźa) w domowej lub rodowej świątyni;
[sanskr. kula devatā ‘bóstwo rodowe’],
