egipskie triady
 
Encyklopedia PWN
egipskie triady,
w religii staroż. Egiptu grupy 3 wyobrażeń (np. posągów) lub imion boskich tworzących sakralną jedność;
były wyrazem teologicznego dążenia do rozwiązania pozornej sprzeczności między jednością Boga-stwórcy i mnogością jego kultowych postaci. W różnych ośrodkach i okresach historycznych t.e. różniły się strukturalnie; tzw. triady pluralistyczne lub rodzinne, złożone z bóstwa-ojca, bogini-matki i bóstwa-syna, najczęściej reprezentowały ogół bóstw czczonych w danym mieście, przy czym „dziecko” było zawsze porównywane z mitycznym Horusem, synem Izydy i Ozyrysa, także z „młodym” Słońcem, a tym samym z faraonem — „synem” Re. Do tego typu t.e. należały: tebańska (Amon, Mut, Chonsu) i memficka (Ptah, Sachmet, Nefertum). Podobny typ stanowią grupy różnych imion reprezentujących ogół bóstw danego terenu, np. triada bogiń syryjskich Kadesz–Asztarte–Anat. Innym typem są t.e. tzw. monistyczne, wyrażające 3 odmienne aspekty jednego bóstwa, np. Re–Atum–Chepri (3 fazy dziennego cyklu słonecznego) lub Ptah–Sokaris–Ozyrys (3 postaci patrona zmarłych). Trójca Amon–Re–Ptah z czasów Nowego Państwa wyrażała zarówno 3 aspekty boga państw., jak i unię 3 największych ośrodków teologicznych (Teby–Heliopolis–Memfis).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia