białka
Encyklopedia PWN
efektor
biochem. czynnik chemiczny, który łącząc się z białkiem allosterycznym, zmienia jego strukturę przestrzenną, a w efekcie — aktywność;
[łac. effector ‘sprawca’, ‘twórca’],
elastyna
białko o budowie włókienkowej z grupy skleroprotein;
[łac. < gr.],
ferrytyna
metaloproteina o masie cząsteczkowej ok. 460 kDa wiążąca jony żelaza występującego na III stopniu utlenienia (Fe3+);
[łac.],
gen, którego aktywność można łatwo badać, wykorzystując np. metody histochemiczne, fluorymetryczne, służący w biologii molekularnej do oceny poziomu ekspresji kontrolowanego przez badaną sekwencję regulatorową (np. promotor) w różnych tkankach, stadiach rozwoju lub w odpowiedzi na różne czynniki;
geny struktury, geny strukturalne,
geny zawierające informację o syntezie określonych białek;
metionina
aminokwas endogenny;
[gr.],