behawioralny
Encyklopedia PWN
psychoterapia
specjalistyczne metody oddziaływania psychol., które prowadzą do trwałej zmiany w funkcjonowaniu ludzi wykazujących zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania o charakterze psychogennym, np. nerwicowe i psychosomatyczne, osobowości, a także uzależnienia.
[gr. psychḗ ‘dusza’, therapeía ‘leczenie’],
sezonowe obniżenie aktywności behawioralnej niektórych ssaków (np. niedźwiedzi, borsuków), niesłusznie utożsamiane z hibernacją, od której różni się brakiem głębokiej hipotermii (temperatura wnętrza ciała, obniżona o kilka stopni Celsjusza, pozostaje nadal znacznie wyższa od temperatury otoczenia) i mniejszym spowolnieniem procesów metabolicznych (u niedźwiedzia o 50%);
ekol. gatunki występujące na danym obszarze geograficznym pod postacią istotnie różniących się osobników, grup lub populacji;
biol. opcje behawioralne stanowiące przedmiot wyboru w danej sytuacji (strategia ewolucyjnie stabilna);
typ psychoterapii koncentrujący się na oddziaływaniu na rodzinę pacjenta przejawiającego symptomy psychopatologiczne;
termoregulacja
biol. utrzymywanie temperatury ciała w zakresie niezbędnym dla prawidłowego przebiegu procesów biologicznych przy zaangażowaniu mechanizmów fizjologicznych (termoregulacja fizjologiczna) i odpowiednich form zachowania się (termoregulacja behawioralna).
[gr.-łac.],
