behawioralny
Encyklopedia PWN
psychol. modyfikacja zachowania się jednostki w wyniku jej dotychczasowych doświadczeń.
uniwersalia
biol. uwarunkowane dziedzicznie behawioralne reakcje człowieka wyrażające ubocznie, w jednakowy w danym kontekście i niezamierzony sposób, emocjonalny stan nadawcy i mające istotne znaczenie w bezsłownym porozumiewaniu się ludzi, niezależnie od rasy, grupy etnicznej i kultury (np. mimika).
[łac.],
zachowanie, zachowanie się,
psychol. jedno z podstawowych pojęć psychologii; w najszerszym znaczeniu — każda dająca się obserwować reakcja na bodźce z otoczenia lub ogół reakcji i ustosunkowań organizmu żywego do środowiska.
