Kodowanie

Encyklopedia PWN

przyporządkowywanie elementom wiadomości — wg reguły zw. kodem — ciągów sygnałów elementarnych (ciągów kodowych);

przetwarzanie analogowo-cyfrowe, przetwarzanie A/C,

przetwarzanie sygnału analogowego w sygnał cyfrowy (sygnał);

[t. szänona],

telekom. podstawowe twierdzenia teorii informacji dotyczące kodowania sygnału w celu podniesienia poziomu sprawności transmisji; sformułowane 1949 przez C.E. Shannona i amer. uczonego, W. Weavera.

telewizja

[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],

dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;

MPEG,

zbiór norm określających sposoby kompresji ruchomego obrazu i dźwięku, oprac. przez zespół Moving Picture Experts Group (stąd nazwa normy), w ramach Międzynar. Organizacji Normalizacyjnej (ISO) i Międzynar. Komisji Elektrotechnicznej (IEC);

kod

[łac.],

zbiór reguł wzajemnie jednoznacznego przyporządkowania elementów jednego skończonego zbioru elementom drugiego skończonego zbioru (kodowanie);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>